ေစာသန္းေအာင္ -၂၃ႏွစ္
၀ါသနာ -တိုက္ခိုက္ေရး
ပညာ -အထက္တန္းလြန္
ဇာတိ -ဖာပြန္ခ႐ုိင္၊ လူေသာၿမိဳ႕နယ္၊ မဲ၀ါးေက်းရြာ
က်ေနာ္က ဖာပြန္ခ႐ိုင္၊ လူေသာၿမိဳ႕နယ္၊ မဲ၀ါးေက်းရြာ ဇာတိ ကပါ။ ငယ္ငယ္တုန္းက ဖာပြန္ၿမိဳ႕မွာ ေနပါတယ္။ ငါးတန္းႏွစ္ မွာ အေဖဆံုးသြားေတာ့ အေမက ၾကက္ေမြး၊ ၀က္ေမြးၿပီး ေတာ့ ရတဲ့ေငြေလးနဲ႔ပဲ က်ေနာ့္ကို ေက်ာင္းထားခဲ့ တယ္။ ေက်ာင္းေနတုန္းက အဓိကႀကံဳရတဲ့ အခက္အခဲေတြ ကေတာ့ ေငြေရးေၾကးေရးပါပဲ။ ဖာပြန္မွာ ေက်ာင္းေနတာက အေဆာင္မွာေနတယ္ဆိုေတာ့ ေငြေတြပိုကုန္တယ္။ အေမက ေက်ာင္းစရိတ္ေလာက္ပဲ အႏိုင္ႏိုင္ ရွာေပးေနရတယ္။ ေနာက္ၿပီး ျပည္တြင္းမွာေနရတာ လူထုေတြအေပၚ စစ္တပ္က မတရားအႏိုင္က်င့္တာေတြ ေတြ႕ျမင္ရေတာ့ ဒါေတြအတြက္ တြန္းလွန္ဖို႔ နယ္စပ္ကို ထြက္လာခဲ့ တယ္။
ဖာပြန္မွာ ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ မယ္ရာမိုဒုကၡသည္စခန္းမွာ Personal Development Course(PDC)ေက်ာင္း တႏွစ္တက္ ခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ နယ္စပ္မွာဖြင့္တဲ့ ေကာ္သဘေလး ဂ်ဴနီယာေကာလိပ္ေက်ာင္းမွာ ၂ႏွစ္ ေက်ာင္းဆက္တက္တယ္။ အဲ့ဒီ ကမွတဆင့္ ေကအဲန္ယူက ဖြင့္လွစ္တဲ့ အမွတ္စဥ္(၄) ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္းကို တက္လိုက္တယ္။ ေက်ာင္းေနတုန္းကေတာ့ ေဘာဂေဗဒဘာသာရပ္ကို ယူထားေတာ့ စီးပြားေရးသမားပဲလုပ္မယ္လို႕ စိတ္ကူးခဲ့ဘူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာမျဖစ္ ဘဲနဲ႕ ျဖစ္လာတဲ့အရာတခုကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရမွာေပါ့။ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ အဲ့ဒီဗိုလ္သင္တန္းကို တက္လိုက္ရလို႕ က် ေနာ့္လူမ်ဳိးအတြက္ တတ္ႏိုင္တဲ့ တေထာင့္တေနရာကေနၿပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္သြားမယ္လို႔ က်ေနာ္ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္။
အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ က်ေနာ္တို႔လူငယ္ေတြကို ေျပာခ်င္တာက ကိုယ့္လူမ်ဳိးေတြ ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ ဒုကၡေတြ ကို ျပန္ၾကည့္ပါ။ ကိုယ့္လူမ်ဳိးကို မေမ့ၾကပါနဲ႕။ ကိုယ့္လူမ်ဳိးေတြ ဘယ္ေလာက္ထိ ဒုကၡေရာက္ေနတယ္ဆိုတာကိုလည္း ေတြး ၾကည့္ပါ။ ရတဲ့အခြင့္အေရးနဲ႕ ပညာေရးကို ေလ့လာဆည္းပူးၾကပါ။ လူႀကီးေတြေပးအပ္လာတဲ့ ပုခံုးေျပာင္းတာ၀န္ေတြကို တတ္ ႏိုင္တဲ့ တေထာင့္တေနရာကေနၿပီးေတာ့ ကိုယ့္လူမ်ဳိးေတြ ဖိႏွိပ္မႈဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္လာတဲ့အထိ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္သြား ၾကပါလို႕ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
