"
ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရရင္ ေကာ့ကရိတ္ကို သြားလည္မယ္။ မေတြ႔ရတာ ၾကာျပီ ျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ၀င္ေတြ႔သြားခ်င္တယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ျမန္ျမန္ရရင္ သိမ့္ေကာင္းမွာပဲေနာ္" ဆိုျပီး သူ႔ရဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အိမ္မက္ကို ရင္ဖြင့္ျပလာသူကေတာ့ ရဲေဘာ္ ေစာပို႔ယိုပါ။
ဒီ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေတြကို၂၀၀၄ခုႏွစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမရဲ့ ရန္ကုန္ျငိမ္းခ်မ္းေရး ခရီးစဥ္ကေန စတင္ ရရွိလာခဲ့တယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ။ ဒီလိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ဳိး ေစာပို႔ယိုတို႔လို ကရင္ေတာ္လွန္ေရး သမားေတြ ပံုစံအ မ်ဳိး မ်ဳိး နဲ႔ ေတာင့္ တ ေမွ်ာ္လင့္ ေနခဲ့ၾက ပါတယ္။ ေစာပို႔ယို ရဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလး ကေတာ့ ရုိးရွင္းတယ္လို႔ အျပင္ပန္းၾကည့္ရင္ ထင္ရေပမယ့္လည္း သူ႔အတြက္ကေတာ့ အလြန္ပဲ ၾကီးက်ယ္ခန္းနား ေနပါလိမ့္မယ္။.
ေဒါနေတာင္ေျခမွာ ေမြး အဲဒီနယ္ေျမကေန လြဲျပီး ျမိဳ႔ဆိုလို႔ ဘယ္ျမိဳ႔ကိုမွ မေရာက္ဖူးေတာ့ သူနဲ႔ ဆက္စပ္မွဳရွိတဲ့ ေကာ့ကရိတ္ျမိဳ႔ကို အလည္သြားဖို႔ ဆိုတာ သူ႔အတြက္ အလြန္ ၾကီးက်ယ္ခန္းနား လြန္းလွပါတယ္။ တခ်ိန္က ထမင္းတအိုးထဲ အတူစားခဲ့ဖူးတဲ့ ဒီေကဘီေအနဲ႔ ေကပီအက္ဖ္ (ေဟာင္သေရာ အထူးေဒသ) ေရာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ေစာပို႔ယို အလြန္ ျပန္ေတြ႔ခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ ေဒါနေတာင္ေျခက ရြာငယ္ေလးတရြာမွာ ေမြးျပီး အေပါင္းအသင္းဆိုလို႔ တပ္ထဲ ေရာက္မွ ရလာတဲ့ ေစာပို႔ယိုဟာ သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚ အလြန္ပဲ သံေယာစဥ္ရွိျပီး ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ အျပည့္အ၀ ရွိခဲ့ပါတယ္။
လူတိုင္း စစ္ကို မလိုလားၾကပါဘူး။ ေစာပို႔ယိုတို႔လို လက္နက္ကိုင္တဲ့ သူေတြဆို ပိုလို႔ပင္ စစ္ကို မုန္းတီးၾကပါလိမ့္မယ္။ စစ္ျဖစ္ရင္ ဒဏ္ရာရတယ္၊ ထိခိုက္တယ္၊ ေနာက္ဆံုး အသက္ပင္ေပးၾကရတယ္ မဟုတ္ပါလား။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ခရီးစဥ္က အျပန္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အသီးအပြင့္ေတြ စတင္ ခံစားရေတာ့မွာလား ဆိုျပီး ယခုလို သူ႔ရဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ထုတ္ေျပာလာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
သို႔ေပမယ့္လည္း ေစာပို႔ယိုတေယာက္ သူ႔ရဲ့ ဆႏၡတြ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက မျပည့္၀ခဲ့ပါဘူး။ စိတ္ေစတနာ မွန္ကန္မွဳ မရွိတဲ့ စစ္ဘီလူးေတြေၾကာင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ေနစဥ္ ကာလအတြင္း စစ္အင္အားေတြ တိုးခ်ဲ႔ျပီး စစ္ေရး လွဳပ္ရွားမွဳေတြ ပိုလုပ္လာတာေၾကာင့္ မလိုလားအပ္တဲ့ ေသနတ္သံေတြ ထပ္မံ ေပါက္ကြဲလာရကာ ေစာပို႔ယိုရဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကလည္း အဲဒီေပါက္ကြဲသံေတြ ၾကားထဲမွာ ျပယ္လြင့္ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားခဲ့ရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္လည္း ေစာပို႔ယိုဟာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို စားပြဲ၀ိုင္းမွာ ညွိလို႔မတဲ့အဆံုး အရင္လိုတဖန္ ေတာ္လွန္သူရဲ့ ဘ၀ကို ျပန္လည္ခံယူကာ ေတာ္လွန္ေရး တာ၀န္ကို စြမ္းစြမ္းတမံ ျပန္လည္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို ေတာ္လွန္ေရး တာ၀န္ကို ျပန္လည္ထမ္းေဆာင္ရင္း ၂၀၀၆ခုႏွစ္ထဲမွာ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ မ်ဳိးဖ်က္ သစၥာေဖာက္ေတြတခ်ဳိ႔ေၾကာင့္ သူရဲေကာင္းပီပီ အသက္ဆံုးရွဳံးခဲ့ရပါတယ္။
သူေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တခဲ့တဲ့ ျငိမ္းခ်မ္ေရးၾကီး မျမင္ေတြ႔ရခင္ ယခုလို အသက္ေပးရတဲ့အတြက္ အတိုင္းမသိပင္ ၀မ္းနည္းခဲ့ရပါတယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရဖို႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အဆက္ဆက္ အရင္ကလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးပမ္း လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျပီး ယခုလည္း ထပ္မံ ၾကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္လာခဲ့ၾကျပန္ ပါျပီး။ ယခုတဖန္ ၾကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္လာၾကတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကိုျဖင့္ တမလြန္္ဘ၀ေရာက္ ေစာပို႔ယိုတေယာက္ အရင္လိုမ်ဳိးပဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ထားႏိုင္ပါ့အံုးမလားဆိုတာေတာ့ ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ပါေခ်။
က်ေနာ္သိတဲ့ ေစာပို႔ယို
၂၀၀၄ခုႏွစ္ ဇြန္လျဖစ္ျပီး ေကအဲန္ယူ တပ္မဟာ ၆လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္း ၁၈ရဲ့ ေရွ႔တန္းနယ္ေျမက ျဖစ္ပါတယ္။ တပ္ရင္း ၁၈ဟာ ေကာ့ကရိတ္ျမိဳ႔ ေတာင္ဘက္ျခမ္းမွာ လွဳပ္ရွားေနျပီး ေကာ့ကရိတ္ျမိဳ႔နဲ႔ တမိုင္သာ ေ၀းတဲ့ တမိုင္ကုန္းရြာအထိ တပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြ လွဳပ္ရွားႏိုင္ခဲ့တဲ့ နယ္ေျမပါ။ ဒါကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ေရတြက္လို႔ မရေအာင္ပင္ မွဳိလို ေပါက္ေနတဲ့ ေကာ့ကရိတ္ျမိဳ႔ ပတ္၀န္းက်င္က ျမန္မာစစ္တပ္ေတြ နယ္ေျမ မစိုးမိုးႏိုင္ရတာဟာ လူထု ေထာက္ခံမွဳ မရွိလို႔ပဲ ဆိုတာ သက္ေသ ျပေနလ်က္ရွိပါတယ္။
တပ္ရင္း ၁၈ ေရွ႔တန္းဌာနခ်ဳပ္ကို ေဟာင္သေရာ ျမစ္ကမ္းႏွေဘးက သမိုင္း၀င္ သံုးဆယ္သံုးဆူရြာမွာ အေျခခ်ျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္စဥ္ ကာလအတြင္း စစ္ေရး သတိ ႏိုင္ငံေရး သတိရွိရွိနဲ႔ လွဳပ္ရွားေနခဲ့ၾကပါတယ္။ ေႏြပိုင္း ေဒသခံေတြအတြက္ အက်ဳိးျပဳ လုပ္ငန္းေတြျဖစ္တ့ဲ လမ္းေဖာက္လုပ္ျခင္း၊ တပိုင္တႏိုင္ မီးစက္ၾကီးေတြျဖင့္ မီးရရွိေအာင္ မီးတိုင္ေတြစိုက္ မီးသြယ္တန္းမွဳေတြ ကို သက္ဆိုင္ရာ ရြာအလိုက္ ကိုယ္ထူကိုယ္ထျဖင့္ တပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြက ၀ိုင္း၀န္း လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့ပါတယ္။
အဲဒါရဲ့ အသီးအပြင့္အေနနဲ႔ ေႏြအကုန္ မိုး၀င္ခါစအခ်ိန္မွာ ေရွ႔တန္း တပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြကို ေဒသခံေတြကေန မိုးခိုဖို႔ သူတို႔ရဲ့ အိမ္ေတြမွာ တည္းခိုခြင့္ ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီေဒသက ရြာအမ်ားစုဟာ ရြာတန္းရွည္ေတြ ျဖစ္ျပီး အိမ္အမ်ားစုဟာ ေျခတံရွည္ သြပ္မိုးနဲ႔ သစ္အိမ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ တပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြ အမ်ားစုကေတာ့ အိမ္ေအာက္မွာပဲ ပုခက္ေတြ ခ်ည္ တည္းခိုၾကျပီး ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ ခဲ့ၾကကာ မိုးရာသီကို ေက်ာ္ျဖတ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲဒီအထဲမွာလည္း ေစာပို႔ယိုလည္း အပါအ၀င္ပါ။ သူဟာ တပ္ရင္း ၁၈ရဲ့ လက္နက္ၾကီး တပ္ခြဲက သာမာန္ရဲေဘာ္ေလး တေယာက္ျဖစ္ျပီး မိမိတို႔ တည္းတဲ့ အိမ္ကို ကိစၥတခုနဲ႔ လာရာကေန သူနဲ႔ စတင္သိကြ်မ္းခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သိကြ်မ္းခြင့္သာ ရွိခဲ့ျပီး ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေတာ့ မရွိေသးပါဘူး။
သူနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး စတင္ သိကြ်မ္းခဲ့ရတာက ခရီးစဥ္ တခုမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တပ္ရင္းရဲ့ ရုံးပိုင္းဆိုင္ရာ၊ စီမံခန္႔ခြဲမွဳ ပညာ၊ စာရင္းအင္း ပညာအတြက္ တပ္ရင္း ကိုယ္စား သင္တန္းသြားေရာက္တက္ေရာက္မယ့္ ခရီးစဥ္အတြင္း စတင္သိကြ်မ္းခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒူးပလာရာ ခရိုင္မွ ဖြင့္မယ့္ သင္တန္းသို႔ ၅ရက္တာ သြားရတဲ့ ခရီးစဥ္အတြင္း သူနဲ႔ ႏွီးႏွီးကပ္ကပ္နဲ႔ ထိေတြ႔ ဆက္ဆံခြင့္ ရခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ သူဟာ စစ္ဘီလူးေတြရဲ့ ဥပေဒမဲ့ အႏိုင္က်င့္ ဖိႏွိမ့္ မွဳေတြကေန မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရျပီးမွ ခံစားခ်က္နဲ႔ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးထဲကို ေရာက္ရွိလာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က သူဟာ စစ္သက္တမ္း ၂ႏွစ္သာ ရွိပါေသးတယ္။ တျခားရဲေဘာ္ေတြထက္ စကား အလြန္းနည္းပါးျပီး ျမန္မာသံစဥ္ကို ကူးယူျပီး ကရင္လို ျပန္ဆိုထားတဲ့ ပိုးကရင္အဆိုေတာ္ တိုုက္မူးေနာင္သီခ်င္းကို အရမ္းၾကိဳက္တဲ့ သူ ျဖစ္ပါတယ္။
သူ႔မိတ္ေဆြ တေယာက္ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ ကက္ဆက္ေဟာင္း အေသးေလး တလံုးနဲ႔ တိုက္မူးေနာင္ သီခ်င္းကို နားေထာင္ျပီး အပန္းေျဖတတ္တဲ့ သူပါ။ သူဟာ စေကာကရင္ မ်ဳိးႏြယ္စုက ေမြးဖြားလာေသာ္လည္း ပိုးကရင္ မ်ဳိးႏြယ္စုေဒသေတြမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရသျဖင့္ ပိုးကရင္စကားကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေျပာႏိုင္ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
သူ႔ရဲ့ စေကာကရင္ ေလသံ၀ဲ၀ဲနဲ႔ ပိုးကရင္လို က်ေနာ့ကို ေျပာျပခဲ့တဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက ယခုထက္ထိပင္ ျပန္လည္ ၾကားေယာင္ မိပါေသးတယ္။ " ျငိမ္းခ်မ္းေရးရရင္ ေကာ့ကရိတ္ကို သြားလည္မယ္။ မေတြ႔ရတာ ၾကာျပီ ျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ၀င္ေတြ႔သြားခ်င္တယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ျမန္ျမန္ရရင္ သိမ့္ေကာင္းမွာပဲေနာ္ " ဆိုျပီး သူအရမ္းၾကိဳက္တဲ့ သုခိတာ ေဆးေပါလိပ္ကို ရွဳိက္ရင္း ေျပာသြားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ သူေျပာခဲ့တဲ့ေနရာကေတာ့ ခရီးစဥ္အတြင္း ခရီးတေထာက္ ညအိပ္နားခဲ့ၾကတဲ့ လမ္းဖာရြာ(လင္ဖာ)မွာ ညပိုင္း ကင္းေစာင့္တဲ့ အခ်ိန္ ေျပာသြားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေစာပို႔ယိုနဲ႔ က်ေနာ္ဟာ ခရီးစဥ္ အျပီးမွာ တေယာက္ တေနရာဆီ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ နယ္စပ္က ေနာက္တန္း စခန္းတခုမွာပဲ တာ၀န္က်ျပီး သူေနတဲ့ ေနရာကို ႏွစ္နာရီေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ သြားရင္ ေရာက္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တခါတေလ သူတို႔စခန္းဆီကို အလည္ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစခန္းမွာ ရဲေဘာ္ မ်ားမ်ားစားစားေတာ့ မရွိပါဘူး။ ေစာပို႔ယိုနဲ႔ တျခား ရဲေဘာ္ ႏွစ္ဦးသာ ေနထိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။
တခါတေလေတာ့လည္း အေျခအေနတခုေၾကာင့္ လအေတာ္ၾကာ မသြားလည္ ျဖစ္ခဲ့တာလည္း ရွိပါတယ္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အလုပ္မ်ားလို႔ သြားမေတြ႔ ျဖစ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ သတင္းဆိုးၾကီးတခု ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ ၂၀၀၆ခုႏွစ္ ---လမွာ ျဖစ္ျပီး ေစာပို႔ယို အေျခခ်တဲ့ေနရာမွာပဲ ပစ္သတ္ခံလိုက္ရတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းဆိုးၾကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီသတင္းကို ဆက္သြယ္ေရးစက္ကေန ရရွိျပီး က်ေနာ္တို႔ကို လာေျပာျပသြားသူကေတာ့ ရဲေဘာ္ ေစာဖာ့ေဂါင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ရဲေဘာ္ ေစာဖာ့ေဂါင္းဟာ ေစာပို႔ယိုနဲ႔အတူ အဲဒီေနာက္တန္း စခန္းမွာပဲ တာ၀န္က်သူ ျဖစ္ျပီး သူ႔ဇာတိရြာမွာ ရဟန္းျပန္ခံဖို႔ ခြင့္ယူအျပီး ျပန္တက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ အခုလို သတင္းဆိုးၾကီးကို စက္သြယ္ေရး စက္ကေန ၾကားသိခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစာဖာ့ေဂါင္း ခြင့္ယူသျဖင့္ စခန္းအတြင္းမွာ ေစာပို႔ယိုနဲ႔ တပ္ၾကပ္ၾကီး ကိုစိုးတို႔ ႏွစ္ေယာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒီေန႔ တပ္ၾကပ္ၾကီး ကိုစိုးဟာ အမဲလိုက္ဖို႔ ေတာထဲသြားျပီး ေစာပို႔ယိုက စခန္းေစာင့္ကာ ထမင္းခ်က္တဲ့အခ်ိန္ ေကပီအက္(ေဟာင္သေရာ အထူးေဒသ) တပ္ဖြဲ႔၀င္ ႏွစ္ေယာက္က လာေရာက္ ပစ္သတ္ သြားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
လက္နက္ေတြ ထားတဲ့ ေနရာကို ျပသဖို႔ ေစာပို႔ယိုကို ျခိမ္းေျခာက္ ေျပာဆိုခဲ့ေသာ္လည္း ေစာပို႔ယိုဟာ သူ႔ရဲ့ အဖြဲ႔အစည္း၊ သူ႔ရဲ့ ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ အမ်ဳိးသားေတြအေပၚမွာ သစၥာတရားကို ရင္၀ယ္ထားျပီး မျပသခဲ့တာေၾကာင့္ ယခုလို ပစ္သတ္ခံလိုက္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဆိုပါ လူသတ္သမား ႏွစ္ဦးဟာ ေစာပို႔ယိုရဲ့ ေသနတ္တလက္ကိုသာ ရျပီး ထြက္ေျပးရာကေန ေသနတ္သံၾကားလို႔ အေျပးျပန္လာတဲ့ တပ္ၾကပ္ကိုစိုးနဲ႔ တျခားအနီးအနားက ေတာ္လွန္ေရး တပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြရဲ့ အကူအညီနဲ႔ လူသတ္သမား ႏွစ္ေယာက္ထဲက တေယာက္ကို လက္ရဖမ္းဆီးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
က်န္လူသတ္သမား တေယာက္ကိုေတာ့ ေနာက္တရက္မွာ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္လဲေတာ့ မသိပါဘူး။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တခုမွာ ဒီေကဘီေအက သြားေရာက္ ပစ္သတ္လိုက္တယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းကိုလည္း ေနာက္ဆက္တြဲ ၾကားလိုက္ရပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္က်ဳိးၾကည့္ အတၱဆန္ျပီး အမ်ဳိးသား သစၥာေဖာက္ေတြ အသတ္ခံရတာေလာက္ ႏွေျမာတသျဖစ္ျပီး ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမွဳေတြ မခံစားလိုက္ ရေပမယ့္လည္း ေစာပို႔ယိုတို႔လို တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအေပၚ တာ၀န္ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ျပီးမွ ယခုလို အသတ္ခံလိုက္ရတာကေတာ့ အလြန္ပဲ ႏွေျမာတသျဖစ္ကာ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲခဲ့ရတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။
မိမိတို႔ လူမ်ဳိးအေပၚ အႏိုင္က်င့္ ဖိႏွိမ့္မွဳေတြကို မခံမရပ္ႏိုင္တဲ့ အဆံုး ေတာ္လွန္ေရးထဲ ၀င္ေရာက္ခဲ့သူျဖစ္ျပီး တဖက္မွာလည္း ျငိမ္းခ်မ္းေရး အသီးအပြင့္ကိုလည္း ခံစားခ်င္ခဲ့တဲ့သူပါ။ တကယ္ေတာ့ သူဟာ ေတာ္လွန္ေရးတပ္ထဲကို ရထားဂိတ္ ကားဂိတ္ေတြကေန ဖမ္းျပီး အတင္းသြတ္သြင္းကာ ေတာ္လွန္ေရးထဲ ေရာက္လာ သူမဟုတ္၊ မ်ဳိးရိုးစဥ္ဆက္နဲ႔ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္လာခဲ့သူလည္း မဟုတ္၊ ခ်မ္းသာ ၾကီးပြားခ်င္လို႔လည္း ေတာ္လွန္ေရးထဲ ၀င္ေရာက္ခဲ့သူမဟုတ္၊ တပ္သားသစ္ ခြဲတမ္းၾကီးနဲ႔လည္း အုတ္ေရာေရာ ေက်ာက္ေရာေရာ ေတာ္လွန္ေရးထဲ ေရာက္လာခဲ့သူ မဟုတ္ပဲ ေဖာ္ျပလို႔ မရႏိုင္တဲ့ ရင္တြင္း ခံစားခ်က္ေတြကေန ေတာ္လွန္ေရးထဲ ေရာက္ရွိလာခဲ့ရတယ္ဆိုတာ အုပ္စိုးသူ အဆက္ဆက္က နားလည္ ခဲ့ၾကမယ္ဆိုရင္ ေစာပို႔ယို လုိလားတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေတြဟာ ျပယ္လြင့္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ေစာပို႔ုိယို ေကာင္းရာ သုကတိ လားပါေစ။
အဲေခါင္ေသာင့္
ေမလ ၂၈ရက္၊ ၂၀၁၂ခုႏွစ္
