အခ်ိန္ကေတာ့ ၂၀၀၄ ဇူလိုင္္လ------ တားဆီးလို႔ မရႏိုင္တဲ့ မိုးေတြဟာ သဲသဲမည္းမည္းၾကီးနဲ႔ ရြာေကာင္းတိုင္း ရြာေနတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ မိုးေကာင္းကင္ တခုလံုး မဲေမွာင္လာျပီး အေရွ႔ဘက္ စူးစူးကို ၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့ အထီးက်န္စြာ ရွိေနတဲ့ ေဒါနေတာင္တန္း ၾကီးဟာလည္း မိုးေရေတြရဲ ႔ေအာက္မွာ ပန္ခ်ီကား ခ်ပ္ၾကီး တခုပမာ မပီ၀ိုးတ၀ါးနဲ႔ အေ၀းကေန ျမင္ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီေဒသထဲမွာပဲ စီးဆင္းေနျပီး ေႏြပိုင္း ေရလမ္းခရီး အသံုးမျပဳနိုင္တဲ့ ေဟာင္သေရာ ျမစ္ဟာလည္း ေတာင္က်ေရ၊ မိုးေရေတြေၾကာင့္ ေရမ်ားျပည့္လွ်ံလာကာ ေရလမ္းခရီး အသံုးျပဳလာႏိုင္သျဖင့္ လူထုအက်ဳိး စတင္ သယ္ပိုးေနျပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ျငိမ္းခ်မ္းေရးရဲ့ အရသာကို ျငိမ္းခ်မ္းေရး ငတ္မြန္းေနသူေတြေလာက္ ဘယ္သူေတြ ရယူခံစားခ်င္ပါမလဲ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပည္တြင္း စစ္ၾကီးအတြင္း ေျမဇာပင္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ လူထုေတြကေတာ့ ၂၀၀၄ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမရဲ့ ရန္ကုန္ဆင္းျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးမွဳကေန ရရွိလာမယ့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အသီးအပြင့္ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တၾကီးနဲ႔ ရွိေနခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ပါ။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရရွိလာရင္ အပစ္အခတ္ မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ လယ္ယာကိုင္း က်ြန္းအလုပ္ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ကိုင္ လာႏိုင္မယ္၊ ေအးခ်မ္းစြာနဲ႔ သြားလာ လွဳပ္ရွားလာ ႏိုင္ၾကမယ၊္ သားသမီးေတြလည္း ပညာ ေကာင္းေကာင္း သင္ယူလာႏိုင္ၾကမယ္ မဟုတ္ပါလား။
ေဟာင္သေရာ ကမ္းနေဘးမွာ ရွိေနတဲ့ သံုးဆယ္သံုးဆူလို႔ ေခၚတဲ့ ရြာတန္းရွည္ၾကီးမွာ အေျခခ်ထားတဲ့ မိမိတို႔ရဲ့ KNLA တပ္မဟာ ၆ လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္း ၁၈က တပ္မွဴး ရဲေဘာ္ေတြဟာလည္း အမ်ားျပည္သူေတြ နည္းတူ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာလာမယ့္ အခ်ိန္၊ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲလာမယ့္ အခ်ိန္ကို ေမွ်ာ္လင့္တၾကီး ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘယ္သူမွ စစ္ကို မလိုလားပါဘူး။ စစ္ျဖစ္ရင္ လူ႔အသက္ေတြ ဆံုးရွဳံးမယ္္။ ထိခိုက္ ပ်က္စီးမွဳေတြ ရွိလာမယ္။ စစ္ဆိုတာ မေကာင္းပါဘူး။ ႏုိိင္ငံေရးနည္းေတြ ေျဖရွင္းမရလို့ စစ္ဆိုတာ ျဖစ္လာရသလို ႏိုင္ငံေရးနည္းေတြ ေျဖရွင္းေျပလည္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ စစ္ဆိုတာလည္း ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရး နည္းေတြ ေျဖရွင္းဖို႔ ဟာ လည္း ႏိုင္ငံေရးစားပြဲ၀ိုင္းေတြေပၚ ႏွစ္ဖက္ ေရာက္ရွိလာဖို႔က အေရးၾကီးတာေၾကာင့္ ယခုစားပြဲ၀ုိင္းေပၚ ျပန္ေရာက္လာခဲ့တဲ့အေပၚ ၾကိဳဆိုရမည္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အေျဖ ထြက္ရွိလာမွသာ စစ္ဆိုတာကိုလည္း ရပ္တန္႔သြားႏိုင္ပါမယ္ မဟုတ္ပါလား။
အထူးသျဖင့္ အသက္ကို ဖက္နဲ႔ ထုတ္ျပီး အခန္႔မသင့္ရင္ မ်က္စိတမွိတ္ထဲ ေသမင္းထံ အသက္ကိုပင္ အပ္ႏွံရႏိုင္တဲ့ လက္နက္ကိုင္ စစ္သားၾကီးေတြ စစ္ကို ဘယ္ေလာက္ထိ မုန္းတီး လိုက္မလဲဆိုတာ စဥ္းစားအေျဖရွာလို႔ ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေရာင္နီ သန္းလာမယ့္ေန႔ကို ေမွ်ာ္လင့္တၾကီးနဲ႔ ၾကိဳဆိုေနၾကမယ္ ဆိုတာကေတာ့ ေျမၾကီးလက္ခ မလြဲပါဘူး။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးတဲ့ ကာလမို႔လို႕ မိမိတို႔ တပ္ရင္း ထိမ္းခ်ဳပ္ရာ ေနရာေတြမွာ ေသနတ္သံ မၾကားရေပမယ့္လည္း မိမိတို႔နဲ႔ နီးစပ္ေနတဲ့ တပ္ရင္း ၁၇၊ ၁၆။ ေကအဲန္ဒီအို ရင္း၆ ဆက္စပ္ နယ္ေျမေတြမွာေတာ့ ေသနတ္သံေတြ ၾကိဳၾကားၾကိဳၾကား ၾကားေနရဆဲပါ။
ဒါ့အျပင္ မိမိတို႔ နယ္ေျမမွာ ရန္သူ႔ရဲ့ စစ္ေရး လွဳပ္ရွားမွဳေတြကေတာ့ ရပ္တန္႔သြားတာ မေတြ႔ရပဲ ပိုလိုပင္ တိုးလာတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သတိဆိုတာ ပိုသည္မရွိ ဆိုသလို ရန္သူ႔ရဲ့ လွဳပ္ရွားမွဳ ေျခလွမ္းေတြကို သတိ၀ိရိယ ရွိၾကဖို႔ သက္ဆိုင္ရာ အထက္လူၾကီးေတြက ညြန္ၾကားခဲ့ၾကပါတယ္။ မေသခ်ာ မေရရာေသးတဲ့ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ မပစ္မခတ္ၾကပဲ ေစာင့္ၾကည့္ေန ၾကတဲ့အခ်ိန္ ရန္သူဟာ လက္နက္နဲ႔ ရိကၡာေတြ ျဖည့္တင္း လာၾကပါတယ္။ ေရလမ္း အသံုးျပဳလို႔ရတဲ့ ေဟာင္သေရာျမစ္ကို အသံုးခ်ျပီး ေကာ့ကရိတ္ကေန က်ဳိက္ဒံုအထိ ရိကၡာေတြပို႔ဖို့ ၾကိဳးစားလာပါတယ္။ မိုးတြင္းပိုင္း အရင္ကထက္ပင္ စစ္ေရး လွဳပ္ရွားမွဳေတြ ပိုလို႔ပင္ တိုးလာပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ေကာ့ကရိတ္ျမိဳ႔နဲ႔ တမိုင္အကြာ တမိုင္ကုန္းဆိုတဲ့ ရြာကေန ေကာ့ကရိတ္ ေတာင္ဘက္ျခမ္း တေလ်ွာက္ မိမိတို႔ရဲ့ တပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြ လွဳပ္ရွား ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္ျပီး အင္အား အသာစီး ရွိေနတဲ့ ရန္သူက အဲဒီေဒသကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္လည္း မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ လူသူလက္နက္ အသာစီး ရွိျပီး အဲဒီ ေဒသကို ဘာျဖစ္လို့ မထိမ္းႏိုင္ရလဲဆိုတာ လူထု ေထာက္ခံမွု မရွိရတဲ့ အေျခခံ အေၾကာင္းရင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာ့ကရိတ္ေတာင္ပိုင္း တေလွ်ာက္မွာ ကရင္ရြာေတြခ်ည္းပဲ ရွိေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗမာ၊ ရွမ္း၊ မြန္၊ ပအို႔၀္ေတြလည္း ေနထိုင္ေနၾကျပီး အနည္းနဲ႔အမ်ား ျမန္မာ စစ္တပ္ေတြ အဆက္ဆက္ရဲ့ ႏွိမ့္စက္မွဳ ဒဏ္ကို ခံခဲ့ရကာ မုန္းတီး ရြံရွာလာခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ လူထု ေထာက္ခံမွဳ မရွိတဲ့ စစ္တပ္ဟာ နယ္ေျမ ထိမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲဖို႔ ၾကိဳးစားေနတဲ့ ကာလကို အခြင့္ေကာင္းယူျပီး ေကာက္က်စ္ ညစ္ပတ္တဲ့ ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ေတြ ထုတ္သံုး လာပါေတာ့တယ္။ တဖက္က စစ္အင္အားေတြ တိုးခ်ဲ႔လာသလို တဖက္မွာလည္း ေသြးခဲြေရးမူကို က်င့္သံုးကာ ေအာက္ေျခ တပ္ဖြဲ႔ေတြကို ဖဲ့ထုတ္ဖို႔ ၾကိဳးစားလာတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး အားနည္းျပီး ေတာ္လွန္ေရး စိတ္ဓါတ္ မခိုင္သူေတြ ယိမ္းယိုင္သြားႏိုင္ေအာင္ အရက္ၾကိဳက္ရင္ အရက္၊ မိန္းမၾကိဳက္ရင္ မိန္းမနဲ႔ ေငြၾကိဳက္ရင္ ေငြပံုေအာ ေပးျပီး ဖဲ့ထုတ္ဖို႔ ၾကိဳးစားလာခဲ့တာ အဲဒီအခ်ိန္က အမ်ားအသိပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖြင့္ထားတဲ့ အိမ္ေရွ႔ ေပါက္ကေန မလာပဲ ေနာက္ေဖးေပါက္ကေန လာျပီး ဖဲ့ထုတ္ စည္းရုံးမွုေတြ လုပ္ေဆာင္ လာခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒါေတြကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ရန္သူဟာ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳကို အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့ေနရာမွာ ေစတနာ မမွန္ကန္ဘူးလို႔အၾကမ္းဖ်င္း သံုးသပ္လို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေပၚလာမယ့္ မိမိတို႔ရဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကိုေတာ့ ေပ်ာက္ဆံုး မသြားေစခဲ့ပါဘူး။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးေနခ်ိန္ကို အခြင့္အေကာင္းယူျပီးး နယ္ေျမစိုးမိုးေရး၊ စစ္ေရးအသာ ရေရးအတြက္ လွဳပ္ရွားလာတာေတြက မဆံုးႏိုင္တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္မီးၾကီးကို တဖန္ ဆက္လက္ ေလာင္ကြ်မ္းေစျပီး သက္ဆိုးရွည္ သြားေစခဲ့တာက ဖုန္းကြယ္လို႔ ရတဲ့ အရာ တခုမဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို အေကာင္ အထည္ ေဖာ္တဲ့ေနရာမွာ ေစတနာမွန္ဖို႔ အဓိက လိုအပ္ပါတယ္။ ေစတနာ မမွန္ပဲ အေပၚယံ ေရြမွန္႔ၾကဲထားတဲ့ အတုအေယာင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကိုပဲ ဆက္ျပီး လုပ္ေနအံုးမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေဒါနေျမၾကီးဟာ ဘယ္လိုမွ ျငိမ္းခ်မ္း သာယာမွဳကို မရလာႏိုင္သကဲ့သို႔ အဲဒီေဒသက ျပည္သူေတြ၊ ေတာ္လွန္သူေတြ အတြက္ကေတာ့ ယံုၾကည္မွဳကို ေတာ္ရုံနဲ႔ ျပန္ တည္ေဆာက္ယူဖို႔ မလြယ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
(စာေရးသူရဲ့ ျဖတ္သန္းမွဳေလးေတြကို ျပန္လည္ေရးသား တင္္ျပမွဳ တရပ္သာ ျဖစ္ျပီး အဲဒီအခ်ိန္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကာလ ျဖစ္ပ်က္မွဳေတြဆီက သင္ခန္းစာတခ်ဳိ႔ ရယူႏိုင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္)
အဲေခါင္ေသာင့္
