ကရင္ ရုိးရာ လက္ခ်ည္ပြဲေတာ္
ေစာတေကာ္အြာ(တေကာ၀ါး)
ကရင္ရိုးရာ
လက္ခ်ည္ပြဲေတာ္ဓေလ့ အေၾကာင္းကို ေဖၚျပရလွ်င္ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ား၏ ေနာက္ခံ
သမိုင္းေၾကာင္းကို ဦးစြာ ေလ့လာ တင္ျပရမည္ျဖစ္၍ အေထာက္အထား အခ်က္အလက္မ်ား ရရွိရန္
ခက္ခဲျခင္း၊ ရွားပါးျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ယခုတင္ျပခ်က္မွာ ျပည့္စံု လံုေလာက္မႈ
မရွိႏိုင္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခင္က ေလ့လာမွတ္သားထားခဲ့ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို
အတတ္ႏိုင္ဆံုး စုေဆာင္း ၍ ေကာက္ႏႈတ္ ေရးသားတင္ျပ အပ္ပါ သည္။
ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားသည္
(ဘီစီ-၇၃၉)မွ အစျပဳ၍ တိဗက္ကုန္းေျမျမင့္မွ ဆင္းသက္ လာျပီး (ဖူးထိုမဲပါ) အမည္ရွိေသာ
ကရင္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးက တရုတ္ျပည္ရွိ (ယန္စီက်န္)ျမစ္ဖ်ားအတိုင္း အုပ္စုလိုက္
လိုက္ပါလာ၍ ေျမာက္အရပ္မွ ေတာင္အရပ္သို႔ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ဆင္းသက္လာၾကသည္ဟု သုေတသန
ပညာရွင္မ်ားက လက္ခံယံုၾကည္ၾကပါသည္။
လက္ခ်ည္ပြဲ
ျဖစ္ေပၚလာပံု
ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားသည္
ေခါင္းေဆာင္ၾကီး (ဖူးထိုမဲပါ)ႏွင့္အတူ လိုက္ပါလာစဥ္ ၀ါေခါင္လ အတြင္း
မိုးမ်ားျပင္းထန္စြာ ရြာသြန္းျခင္း၊ သဲေခ်ာင္းမ်ား ျပင္းထန္စြာ စီးဆင္းျခင္း၊
ေတာင္ျပိဳ က်ျခင္း အစရွိသည့္ သဘာ၀ ရာသီဥတုေဘးဒဏ္မ်ားကို ျပင္းထန္စြာ ၾကံဳေတြ႔ရ၍
ဖ်ားနာျခင္း၊ ေသဆံုးျခင္းမ်ား ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ၾကရပါသည္။ ထို႔အျပင္ အျခားအုပ္စုမ်ား၏ လာ
ေရာက္တိုက္ခိုက္ျခင္းမ်ားကိုလည္း ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ၾကရပါသည္။ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး
(ဖူးထိုမဲပါ)သည္ ကိုယ္ကာယဗလႏွင့္ ျပည့္စံုျပီး သတၱိရွိျခင္း၊ သိကၡာသမာဓိႏွင့္
ျပည့္စံုျခင္း၊ တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္၍ သစၥာရွိေသာ္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တဦးျဖစ္၍
ေနာက္လိုက္ ငယ္သားမ်ားက သူ႔ကို ယံုၾကည္အားကိုးၾကပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္
(ဖူးထိုမဲပါ)သည္ (၇)ရက္ေန႔ သားသမီးမ်ားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ (၇)ရက္ (၇)နံ႔
(၇)မ်ဳိးပါေသာ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ အဓိဌာန္ ျပဳခဲ့ပါသည္။
မိမိ၏ေနာက္လိုက္ငယ္သားမ်ား သဘာ၀ေဘးဒဏ္မွ ကင္းေ၀းရန္ႏွင့္ တဦးႏွင့္တဦး လြယ္ကူစြာ
မွတ္မိေစႏိုင္ရန္အတြက္ လက္ေကာက္၀တ္တြင္ ခ်ည္ျဖဴျဖင့္ ဖြဲ႔ထံုးျခင္းကို
၀ါေခါင္လတြင္ အစျပဳခဲ့ရာမွ ၀ါေခါင္လ ကရင္လက္ခ်ည္ပြဲေတာ္ စတင္ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါသည္။
လက္ခ်ည္ပြဲတြင္ ပါ၀င္ေသာ
ပစၥည္း(၇)မ်ဳိးႏွင့္ ယံုၾကည္ျခင္း အဓိပၸါယ္-
ပစၥည္း(၇)မ်ဳိးမွာ
၁။ ခ်ည္ျဖဴ
၂။ ေရ
၃။ ထမင္းဆုပ္
၄။ ၾကံ
၅။ ငွက္ေပ်ာသီး
၆။ ပန္း
၇။ ေကာက္ညွင္းထုပ္
ျဖစ္ပါသည္။
(၁) ခ်ည္ျဖဴ။ ။ အျဖဴေရာင္ခ်ည္သည္ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းျခင္း၊
မိမိလက္ေကာက္၀တ္တြင္၄င္း ခ်ည္ျဖဴရွိေနျခင္းျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ
အျပည့္အ၀ရွိျခင္း၊ သူ႔အဖြဲ႔ ကိုယ့္အဖြဲ႔၊ သူ႔လူ ကိုယ့္လူ၊ ရန္သူကို ခြဲျခားစြာ
သိႏိုင္ျခင္း အဓိပၸါယ္ေဆာင္သည္။.
(၂) ေရ။ ။ ေရသည္ ေအးျမၾကည္လင္ျခင္း၊
သက္ရွိသက္မဲ့မ်ားအားလံုး မွီ၀ဲႏိုင္ျခင္း၊ ေသာက္သံုးႏိုင္ျခင္း၊ ရွင္သန္ျခင္း၊
စိမ္းလန္းစိုေျပျခင္း အဓိပၸါယ္ေဆာင္သည္။
(၃) ပန္း။ ။ လွပတင့္တယ္ျခင္းႏွင့္
ေမြးၾကိဳင္လန္းဆန္းေစျခင္း အဓိပၸါယ္ကို ေဆာင္ပါ သည္။
(၄) ၾကံ။ ။ၾကံပင္၏ အဆစ္အျမစ္တိုင္းတြင္
အတက္အလက္မ်ား ေပါက္ပြား ရွင္သန္္ျခင္းေၾကာင့္ မိမိ၏အမ်ဳိးအႏြယ္ အစဥ္အဆက္မ်ား
ဆက္လက္ရွင္သန္ျခင္းကို ဆိုလို သည္။
(၅) ငွက္ေပ်ာသီး။ ။ ငွက္ေပ်ာ္သီးသည္ ပင္ကိုယ္ အနံ႔အရသာႏွင့္
ျပည့္စံုျခင္း၊ အဖူး တခုတည္းမွ အသီးအပြင့္မ်ား အစုလိုက္ အျပံဳလိုက္
ေပါက္ပြားလာျခင္း၊ အစုလိုက္ အခိုင္လိုက္ ေပါင္းစည္းထြက္ေပၚလာျခင္း အဓိပၸါယ္ကို
ေဆာင္ပါသည္။
(၆) ထမင္းဆုပ္။ ။ ထမင္းဆုပ္ကဲ့သို႔ စုစည္း၊
စည္းလံုးညီညာမႈရွိျခင္း၊ အဟာရ၊ အသက္ရွင္သန္ေစျခင္း ဓိပၸါယ္ကို ေဆာင္ပါသည္။
(၇) ေကာက္ညွင္းထုပ္။ ။ ေကာက္ညွင္းကို ၀ါးရြက္ျဖင့္
သံုးေဒါင့္ခ်ဳိး၍ ထုပ္ရေသာ ေၾကာင့္ ေျဖာင့္မွတ္ေသာ အခ်ဳိးအစားရွိျခင္း၊
ေကာက္ညွင္း၏ ေစးကပ္ေသာ အဓိပၸါယ္ျဖင့္ တေပါင္းတစည္း စုစည္း၍ မကြဲမကြာ၊
အတူတကြရွိျခင္း အဓိပၸါယ္ေဆာင္ပါသည္။
လက္ခ်ည္ပြဲ
က်င္းပပံုအမ်ဳိးမ်ဳိး
မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္
က်င္းပပံုအမ်ဳိးမ်ဳိးမွာ မိသားစုအလိုက္၊ ေက်းရြာအလိုက္၊ ျမိဳ႔နယ္အလိုက္၊
အသင္းအဖြဲ႔အလိုက္ ၀ါေခါင္လျပည့္ေန႔တြင္ ျပဳလုပ္က်င္းပၾကပါသည္။ ထို႔အျပင္
မိသားစုအတြင္း ဖ်ားနာျခင္း ေသဆံုးျခင္းႏွင့္ မဂၤလာေဆာင္ျခင္းတြင္လည္း
အထူးျပဳလုပ္ၾကပါသည္။
ယံုၾကည္မႈ
ေရွးထံုးတမ္းစဥ္လာအရ
လက္ခ်ည္ေပးမည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္
သီလသမာဓိရွိျခင္း၊ ရိုးသားတည္ၾကည္ျခင္း၊ တရားမွ်တျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာသူ
ျဖစ္ရသည္။ အထူးသျဖင့္ သက္ၾကီးရြယ္အို အဖိုးအဖြားႏွင့္ ေက်းရြာ၊ ရပ္ကြက္ အၾကီးအကဲ
လူၾကီးမ်ားက ဦးေဆာင္ခ်ည္ေပးၾကသည္။
ကရင္လူမ်ဳိးသည္ ေရွးထံုးတမ္းစဥ္လာ ရိုးရာမပ်က္
လက္ခ်ည္ပြဲကို ယံုၾကည္စြာျဖင့္ မိမိတို႔ရိုးရာကို ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္လွ်က္
ရွိပါသည္။ လက္ခ်ည္ပြဲကို ပိုးကရင္စကားျဖင့္ (ခိုင္စူးပလူးလာ)ဟု ေခၚတြင္ၾကသည္။
ျမန္မာစကားျဖင့္ (လက္ခ်ည္လိပ္ျပဳေခၚျခင္း)ဟု အဓိပါၸယ္ရပါသည္။ ဤသို႔ လက္ခ်ည္ျခင္းအားျဖင့္ ကိုယ္ကာယသန္မာထြားၾကိဳင္းေစ၍ က်န္းမာေစျခင္း၊
လူခ်စ္လူခင္ မိတ္သဟာယ ေပါမ်ားျခင္း၊ ဥာဏ္ပညာထူးခြ်န္ျခင္း၊ ပစၥည္းဥစၥာ
ေပါမ်ားျခင္း၊ ေဘးအႏၱရာယ္ ကင္းေ၀းေစသည္ဟု ေရွးဓေလ့အတိုင္း ယံုၾကည္ၾကပါသည္။
မ်က္ေမွာက္ကာလ
ယခုမ်က္ေမွာက္ကာလတြင္ စစ္မွန္ေသာ အမ်ဳိးသားေရး စိတ္ဓါတ္ရွိေသာ
ကရင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္မ်ားကို ျမတ္ႏိုး၍ ေလးစားစြာ
ထိမ္းသိမ္းတတ္ေသာ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားက ညီညြတ္ေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားေရးကို အေျခခံျပီး
ကရင္လူမ်ဳိးမ်ား ေနထိုင္ရာ ေဒသအႏွံ႔အျပားတြင္ ႏွစ္စဥ္၀ါေခါင္လတြင္ လက္ခ်ည္ပြဲကို
စည္ကားသိုက္ျမိဳက္စြာ က်င္းပၾကပါသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းတြင္ ကရင္ျပည္နယ္၊ မြန္ျပည္နယ္၊ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚ ဧရာ၀ တီတိုင္းစေသာ
ကရင္လူမ်ဳိး အမ်ားစု ေနထိုင္ရာေဒသတြင္ က်င္းပေလ့ရွိၾကပါသည္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ေတာ္တြင္
ဟံသာ၀တီအ၀ိုင္းအနီး၊ ကရင္ဘိုကေလးေက်ာင္းတိုက္တြင္ ႏွစ္စဥ္ က်င္းပၾကပါသည္။
ထို႔အျပင္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႔မွ (OKRSO)အဖြဲ႔မွ
ဦးေဆာင္၍ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႔ေတာ္တြင္၄င္း၊ ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ား
အမ်ားစုေနထိုင္ေသာ (ကန္ ခ်နဘူရီ)ခရိုင္တြင္ ၄င္း၊ ႏွစ္စဥ္စည္ကားသိုက္ျမိဳက္စြာ
ရိုးရာမပ်က္ က်င္းပေၾကာင္း သိရွိ ရပါသည္။
ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရး၊ ဘာသာေရး၊ အမ်ဳိးသားေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈစသည္
အေတြးအေခၚအယူအဆမ်ား မည္သို႔ပင္ ကြဲေစကာမူ အားလံုးေသာ ကရင္အမ်ဳိး သားအေရးသည္
ကရင္လူမ်ဳိးအတြက္သာ အဓိက အစစ္အမွန္ျဖစ္ျပီး ကရင္စကားသည္ ဒို႔စကား၊ ကရင္စာေပသည္
ဒို႔စာေပ၊ ကရင္သုခုမအႏုပညာသည္ ဒို႔ပညာ၊ ကရင္ရိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးတမ္းသည္
ဒို႔ရိုးရာဓေလ့ထံုးတမ္းဆိုေသာ ဂုဏ္အဂၤါႏွင့္အညီ၊ သံဓိဌာန္ျပဳၾကရင္း လက္ခ်ည္ပြဲေတာ္
အခမ္းအနားသို႔ တက္ေရာက္လာၾကေသာ တိုင္း ရင္းသား မိတ္ေဆြသားခ်င္းမ်ားကို
ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးစြာ ဖိတ္ေခၚလွ်က္ သာယာလွပေသာ အနာဂတ္ခရီးပန္းတိုင္သို႔ ညီညြတ္စြာ
လက္တြဲေလွ်ာက္ၾကပါစို႔။
ေစာတေကာ္အြာ(တေကာ၀ါး)
